17 Mart 2014 Pazartesi günü Gülerçin Koleji’nde, henüz öğrencilerimiz yaşındayken ‘Vatan Namustur’ diyip adsız, şansız, isimsiz kara toprağa karışan, karıştıkları toprağı gelecek nesillere armağan eden 18 Mart Çanakkale Savaşı Şehitlerimizi andık. Elbette bu şehitler yalnızca yüreğimizden aldığımız soluğa kadar işleyen bir acı bırakmadı bize, bir de zafer bahşetti Mehmet Akif’in bahsettiği yaralara merhem olsun diye.
ONLARA SAYGIMIZ SONSUZ, ONLARA MİNNETİMİZ SONSUZ!
18 Mart Çanakkale Zaferi ve Şehitleri anma programımız Sayın Çerkezköy kaymakamı, Sayın Kapaklı kaymakamı, Sayın belediye başkanı, Sayın belediye başkan adayları, Sayın kurucumuz, Sayın idarecilerimiz, değerli öğretmenlerimiz, sevgili misafirlerimiz ve Gülerçin Koleji’nin kadirşinas öğrencilerinin katılımı ile muazzam bir heyecanla başladı. Dimdik başlar, vaktiyle eğilmemiş olan o muzaffer başların anısına saygı duruşunda bulundu. Büyük bir coşku ile İstiklal Marşı okundu. Okul Müdürümüz Sayın Süleyman SEZGİN,  günün anlam ve önemini belirten konuşmasında Çanakkale Şehitleri ile ilgili bir kaç anekdot paylaştı. Konuşmayı takip eden 6/A sınıfı öğrencilerinin oratoryo sunumu ise ilk gözyaşını boğaza düğümler nitelikteydi. Küçücük yüreklerden İstiklal haykırışı duymak tadılabilecek en güzel duyguyu yaşattı konuklarımıza; gururu.
NE GÜNEŞLER BATTI BİR HİLAL UĞRUNA YA RAB!
Oratoryomuzun ardından sahne Ortaokul Müdür yardımcımız Sayın Ömer KÜRKLÜ ’nündü. Coşkun konuşmasını muntazam vurgularla iliklere işleyen Sayın Kürklü ilerleyen dakikalarda mikrofonunu 8.sınıf öğrencimiz Dilara ALIŞIK ’la paylaştı. Mehmet Akif Ersoy’un “Çanakkale Şehitlerine” başlıklı şiiri vücuda büründü yazıldığı yerde. Dinleyenlerin üstüne yürüdü kelimeler cümleler, ancak bu sözcüklerle anlatılabilirdi bu topraklar ve bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
ÇANAKKALE GEÇİLEMEDİ! TÜRK ASKERİ EZİLMEDİ!
Kapanışımız ayakta alkışlanan tiyatro gösterisi ile oldu. Edebiyat öğretmenimiz Sayın Aslı SATIR ’ ın sahnelediği “Çanakkale Geçilmez” adlı tiyatro gösterisi mükemmel dekoru, Ortaokul ve Anadolu Lisesi öğrencilerimizin harika performansı ile göz doldurdu. Ne o zamanki analar, daha fazla anaydı bizlerden ne de babalar daha farklıydı. Evlattı, öleceği kabullenilerek asker ocağına yolculanan. Bırakın ardından gözyaşı dökmeyi, bir evladı daha olmadığı için vatana feda edecek üzülürdü kocaman kalpli kadınlar. Uykularından uyandırmaya kıyamadığımız evlatlarımızın, yaşıtlarının şehit oluşlarını destansı bir dille anlatmaları belki de bu yüzden konuklarımızı büyüledi. Türkülere eşlik edildi gizlenen gözyaşlarıyla, toplar tüfekler patlayınca yürekler ağza geldi. Diken diken oldu tüyler Türk askeri şehadet şerbetini içtiğinde “Vatan sağ olsun” dedi diye erler.
AŞK…
21. yüzyılın askerleriyiz biz, hepimiz. Kalem kılıçtan üstündür harpte bu devirde. Eğitimin önemini misyonuna işleyen Gülerçin Koleji olarak 18 Mart Çanakkale Zaferini kutlarken, Şehitlerimizi anarken bilinsin istedik kıymeti bastığımız toprağın. Her şeyin başlangıç noktası aşktır. Gözü gördüğünden başkasına kilitleyen, kulağı sevdasından başkasına sağır eden, eli ayağı birbirine dolayan… Biz ki okul çantasının ağırlığından dem vurup da kıyamıyoruz ya çocuklarımıza, taşırken Havranlı Koca Seyit sırtlayıp 215 kilogramlık mermiyi, duyan oldu mu acaba kemiklerinin ince ince kırılış sesini?  Vatan aşkı peyda oldumu asil kanda, hangi çılgın zincir vurabilir o aşka? İşte böyle aşk dolu iman dolu göğüsler siper oldu da verilmedi serhatler düşmana. Biz ki temsilini izlerken Çanakkale Savaşının böyle ürperdik, böyle nefessiz kaldık, üzüldük yandık, Allah bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın derken Mehmet Akif bilir miydi duasına nesiller sonrasının dahi ‘âmin’ diyeceğini.
Oyun sahnelemekten öte, şiir okutmaktan öte hissedilmesi gereken tüm maneviyatı da öğrencilerine aşılayan öğretmenlerimize, sahne tozunu şehit atasını anmak için yutan bizi gözyaşlarına boğan, gururlandıran öğrencilerimize, bu özel ve anlamlı günde bizi yalnız bırakmayan misafirlerimize, biz rahat uyuyalım diye geceleri, 1915’te batan tüm güneşlere teşekkürü bir borç biliriz.