Çocuklarınızı refahınıza değil hayatınıza ortak edin.
Çocuklarımızı nasıl yetiştirelim?
Aileler çok küçük yaştan başlayarak çocuklarını refahlarına değil, hayatlarına ortak etsinler. Onları sorumluluk vererek ödüllendirsinler. Bu her yaşta çocuğun evin içinde hayata katılmak için yapmakla yükümlü olduğu ve bunun için ödüllendirilmediği etkinlikler olmalı. Ödül ancak teşekkür sınırında kalmalı. Dünyaya almak için değil vermek için de geldiler.
 
“Sorumluluk vererek ödüllendirin” diyorsunuz. Toplumdaki algı ise  sorumluluk ve ödülü zıt kabul ediyor.
 
Hayatın bütününe baktığımız zaman, haklarımız; sorumluluklarımızı karşıladığımızda sahip olmamız gereken şeyler. Sorumluluğu içermeyen bir hak olmaz. İkincisi, çocuklara kendilerini fark ettikleri andan itibaren kazandırılması gereken bir özellik var. Onları sadece almaya geldiğimiz değil, aynı zamanda vermeye geldiğimiz bir dünyaya hazırlamak.
 
Bunu nasıl yapacağız?
 
Eğitime önem veren aileler, çocuklarına 1-2 yaşından itibaren kitap okuyor. Okudukları kitaplarda yardımlaşma öyküleri anlatıyorlar. Aileler hikayeyi çocuklarının tamamlamasını beklemeli. Bir cümle okuyor, “Ne olmuş” diyorsunuz? Çocuk kendi hayal dünyasına göre tamamlıyor. İki-üç yaşından itibaren bu eğitime geçilirse, çocuk dünyaya sadece almak için değil, vermek için de geldiğinin bilinci oluşuyor. Bu ileride okulda yardımlaşmayı, iş hayatında ekip çalışmasını ve dolayısıyla da başkalarıyla birleşerek sinerji yaratmayı, kendi gücünü başkalarının gücüne katarak daha iyi başarılar elde etmeyi sağlar.