Hiper ebeveynlik, çocuklarınıza aşırı derecede ilgi gösterme durumudur. Bazı kişiler için bu yöntem bir araç olsa da bazıları için de tüm çocuk eğitim sistemimizi sorgulamamız gerektiğini göstermektedir. Çocuklarımızın yetiştiriliş biçimine nasıl yakından ilgi göstermeyebiliriz ki? Sınırı nereye çekmemiz gerekiyor? Her çocuğun ilgiye ve ailesinin sürekli bakımına ihtiyacı vardır. Ancak bu konuda bir denge oturtmak çok önemlidir.
Aslında çocuklarınızı duygusal toksiklik tuzaklarına düşmeden kendi kişisel gelişimlerini başarabilecek şekilde yönlendirmenizi sağlayacak çok ince bir sınır vardır.
Ebeveynlik çocuklarınızı kontrol etmek demek değildir, eğitim de onları boğmak çocuklarınızın kanatlarını kesmek anlamına gelmez. Çocuklarınız yakında kendi kararlarını vermesi ve kendi yaşamlarından sorumlu olması gereken yetişkinler olacaklar.
Hiper ebeveynlik tabiri, düşündüğünüzden çok daha fazla şey ifade ediyor aslında.
Bu davranışın veya eğitim şeklinin en büyük belirtisi ebeveynlerin çocuklarının hayatının spor, okul, hobiler, yiyecekler, arkadaşlar gibi her alanına dahil olmasıdır.
Bir “hiper ebeveyn” yeryüzündeki en iyi ebeveyn olduğunu düşünür ve çocuğunu diğer ebeveynlerden daha iyi yetiştirdiğine inanır. Ancak bu durum çocuklarının duygu ve kişisel dengelerinin mutluluktan çok uzakta olmasına neden olur.
Ebeveynlerin aklında mükemmel çocuğun nasıl olması gerektiğine dair bir fikir olabilir ve kendilerini buna ulaşmak için bir formül veya araç olarak görebilirler.
Ancak zaman içerisinde çocuklarının her zaman onlarla aynı fikirde olmadığını, onlara uymadığını görüp hayal kırıklığı yaşayabilirler.
•    Bir çocuk ebeveyninin gözlerinde bu hayal kırıklığını gördüğünde, kendisini başarısız ve yetersiz hisseder.
•    Hiper ebeveynlik genelde “eğitim hiperaktivitesi” ile birlikte ilerler. Bu tarz ebeveynler genelde çocuklarının, çocuklar ilgilenmese bile ders dışı pek çok aktiviteye katılmasını ister.Bu çocukların stres altında kalmasına neden olur ve yetişkinlerde görülene yakın bir anksiyete ortaya çıkar.
•    Hiper ebeveynler çocuklarının yaptığı hataları tolare etmekte zorlanır. Hata veya yanlış yapmayacak mükemmel çocuğu yetiştirmek için uğraşırlar ancak bu mümkün değildir.
Hiper ebeveynliğin sonucu: hata yapamama
•    Her çocuk başarısız olmayı deneyimlemelidir böylece yaptıkları hatalardan ders çıkartmayı öğrenirler.
•    Hiper ebeveylik çocukların kendi kendilerini eleştirmesine neden olur. Onlara o kadar yüksek bir hedef koymuşsunuzdur ki, o hedefe erişemeyeceklerini fark ettiklerinde depresyona girer ve kendilerine zarar verirler.
•    Çocuklarınız için hiper ebeveynliği değil, deneyimleri temel alan bir öğrenme yöntemi seçin. Buna değdiğini göreceksiniz.